Nog steeds trekken mensen hun wenkbrauwen zo’n beetje tot boven hun haargrens op als ik vertel dat ik naar een mannenweekend ga. Beelden van ongebreidelde seks, drugs en rock-‘n-roll zie ik in hun ogen verschijnen. Ze beginnen er iets van te begrijpen als ik ze uitleg wat het wél is en waarom ik eraan deelneem. Hieronder geef ik daarvan een impressie.
Zij hebben het meestal ook niet geleerd…
Wat het is om man te zijn wordt je niet op school geleerd. En vaak ook thuis niet, doordat veel vaders of vaderfiguren in de dagelijkse opvoeding ontbreken of hun rol niet weten op te pakken. Zij hebben het meestal ook niet geleerd… Voor veel mannen is het proces van je plek in de maatschappij vinden en innemen er een van vallen en opstaan. Sommige van hen slagen erin en anderen gedragen zich op hoge leeftijd nog steeds als een jongen, en dat staat los van intelligentie of sociale of maatschappelijke status.
Voor mannen die willen leren wat dat man-zijn inhoudt kan een mannenweekend (of -groep) een nuttige omgeving zijn. In die omgeving ben je met ervaringsdeskundigen: alle aanwezigen zijn man en hebben in grote lijnen dezelfde vragen. De thema’s die aan de orde komen kunnen over alle aspecten van het leven gaan. Ze raken jouw leven, dat van je voorouders (ook dat van je eigen vader) en van je nageslacht (ook dat van je zoon). Door deel te nemen onderga je een bewustwordingsproces en stel je je open om te leren. Je komt in contact met een essentiële energie die meestal slechts in beperkte mate en/of vervormde vorm bij de mensen om je heen aanwezig is. Het maakt dat je beter mens kunt zijn, en beter je plek kunt innemen.
Aragorn of Koning Arthur
Mijn eerste ervaring met een mannengroep heb ik opgedaan bij Ton van der Kroon, in mijn beleving de nestor van het mannenwerk in Nederland. Ik verwachtte mannen van het type Aragorn of Koning Arthur te ontmoeten, maar iedereen was zo’n beetje zoals ikzelf. En ook de begeleiding leek me erg doorsnee, zonder een stoer mannenuiterlijk. We spraken in die dagen veel en deden nog veel meer. In de loop van die driedaagse merkte ik dat ik me steeds meer op mijn gemak begon te voelen. Ik voelde hoe zacht en warm de energie van mannen is, hoe zorgzaam ook. Broederlijk. De kracht en levenslust waren er, de creativiteit, maar ook het luisteren en begrijpen. Ook de twijfel als het over alledaagse intermenselijke problemen ging.
Ik ontdekte hoe we allemaal een lichte gêne hadden bij het eerlijk bespreken van seksualiteit. Het heeft me geleerd mezelf ook als man te zien, niet alleen als mens. Later, bij een groep die Dirk Ghekiere leidde, ben ik onder andere met mijn trots in aanraking gekomen, en ontdekte ik hoe ik me groter maakte om mijn plek in te nemen. De reactie van de anderen was duidelijk: blaaskaak! Precies het omgekeerde van wat ik bedoelde… En zo heb ik elke keer dat ik met mannen werk veel over mezelf als man geleerd. Een ervaring die ik niet zou willen missen.
Je bent welkom
Het laatste weekend van maart 2020 organiseren Hilbrand Westra en ik weer een mannenweekend, gevolgd door een tweede deel in november. Ik kijk er naar uit. We zullen ons blootgeven op die ene mannelijke kant van onszelf. En al ben ik jaren verder, mijn pad van man-zijn-en-worden gaat nog steeds verder.
Je bent welkom. Om je aan te melden of om te bespreken of het iets voor je is.